حجاب نورانی

«او را به اسارت بردند،
برای پوشاندن چهره ساتری جز دست و ساعد نداشت.
آرزو داشت مدفون شود، جسمش زیر خاکها.
تا نبینند او را، دشمنان عنود شماتت‌گر».
این شعر را برای عقیله بنی هاشم سروده بود.
علامه شیخ هادی کاشف الغطا.

مدتی گذشت.
سراغ کاغذ سروده‌هایش رفت.
با حیرت دید بیتی به انتهای شعر اضافه شده:
«و آن بانو، در پوشش‌هایی از نور بود. که محجوبش می‌داشت، از چشمهای نظاره‌گران».
چه کسی آن را سروده بود؟!
شاید آقایی در غیبت کبری، برای عمه‌اش زینب کبری.

📚علی الاکبر (تالیف مرحوم مقرم)، ص21.