از کوفه آمده بود مدینه،
تمام تنش درد می‌کرد.
می‌خواست برود دیدن امامش،
اما تاب راه رفتن نداشت.
خدمتکار امام از راه رسید.
در دستش شربتی عطرآگین؛
گفت:
«مولا فرموده: این را بنوش و پیش من بیا».
شربت را که نوشید اثری از درد و بیماری نماند.
راه افتاد.
به خانه‌ی امام که رسید گریه امانش نمی‌داد.
امام باقر علیه‌السلام پرسید:
«محمد بن مسلم! چرا گریه می‌کنی؟!»
گفت:
«… گریه‌ام از دوری شماست؛
راهم دور است؛
نمی‌توانم زیاد پیش شما بمانم و شما را سیر ببینم.»
فرمود:
« …همین که دوست داری نزدیک ما باشی؛
همین که دوست داری ما را ببینی و نمی‌توانی؛
❤️ بدان که خدا از حال دلت خبر دارد
پاداش این حسرت با خود اوست.»
📚 برگرفته از کامل الزیارات باب 91 حدیث 7.
✋ مهم نیست الان پاهایت کجای دنیا و کجای تاریخ ایستاده؛
ببین پای دلت کجاست.
خدا به دلت نگاه می‌کند
دلت هرجا باشد خدا تو را همانجا می‌بیند!
