امام صادق عليه السلام :
قُلْتُ فَمَا لِمَنْ يُجَهِّزَ إِلَيْهِ وَ لَمْ يَخْرُجْ لَعَلَّهُ تُصِيبُهُ [لِقِلَّةِ نَصِيبِهِ] قَالَ يُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِّ دِرْهَمٍ أَنْفَقَهُ- مِثْلَ أُحُدٍ مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ يُخْلِفُ عَلَيْهِ أَضْعَافَ مَا أَنْفَقَهُ وَ يُصْرَفُ عَنْهُ مِنَ الْبَلَاءِ مِمَّا قَدْ نَزَلَ لِيُصِيبَهُ وَ يُدْفَعُ عَنْهُ وَ يُحْفَظُ فِي مَالِه…
از امام صادق علیه السلام سوال شد: پاداش كسى كه خودش به دليل بيمارى (یا کم توفیقی) به زيارت امام حسين عليه السلام نمیرود، امّا ديگرى را به سوى کربلا راهی میكند، چيست؟
فرمود: «خداوند، در برابر هر درهمى كه خرج میكند، مانند كوه احد، برايش نيكى مینويسد و چندين برابر آنچه هزينه كرده، در عوض به او میدهد و بلاهايى را كه فرود آمده تا به او برسد، از او دور میکند و مالش حفظ می شود».
كامل الزيارات، ص 124.
