فرازی از زیارت وداع ائمه علیهم السلام:
…وَ کَیْفَ لَا یَتَأَسَّفُ عَلَی فِرَاقِ مَشَاهِدِکُمُ الشَّرِیفَةِ الْمُعَظَّمَةِ وَبِقَاعِ قُبُورِکُمُ الْمُبَارَکَةِ الْمُکَرَّمَةِ. وفِیهَا یُسْتَجَابُ الدُّعَاءُ وَیُصْرَفُ السُّوْءُ وَالْبَلَاءُ، ویُمْحَی الشَّقَاءُ وَیُشْفَی الدَّاءُ،
(زائرتان) چگونه بر فراق حرم های شریف و ارجمندتان، و مزارهای مبارک و عزیزتان افسوس نخورد،
و حال آنکه، در این حرمهاست که دعا مستجاب می شود، و بدی و بلا دور می گردد
و شقاوت محو می شود، و بیماری شفا داده می شود…
بحارالأنوار، ج۹۹، ص۲۰۴.
